Derk Das blijft altijd bij ons

‘Derk Das was niet bang om dood te gaan. O, nee. Sterven betekende dat hij zijn lijf zou verlaten. Nou ja, dat was niet zo erg. Zijn poten waren stijf. Zijn lijf was versleten… Maar Derk was bang dat zijn vrienden verdrietig zouden zijn als hij weg was. Daarom zei hij tegen hen: ‘Jongens, ik ga nu gauw de lange, lange tunnel door. Daar moeten jullie niet om huilen.”

Derk Das was een goede vriend van alle dieren in het bos. Maar hij was oud, héél oud. Op een dag vond Victor Vos een brief van Derk: ‘Ik ben de lange tunnel ingegaan. Dag jongens… daaag!’
De dieren missen Derk Das heel erg, maar als ze over hem praten is hij toch een beetje bij hen.